Mil bell zo, pa ne voe ket kredet enno ken,e reas an darn vrasañ eus Boudoù ar Bobl vihan o soñj kuitaat bed Mab-den evit mont da Enez-Aval, douar barzhudus ar yaounkiz da-viken e-lec'h m'emañ Morgan ar voudig o ren.
Il y a mille ans, à ce que l'on en croit, la plus grande partie du petit peuple des elfes, fées...décida de quitter le monde des hommes pour celui des Iles d'Aval, la terre merveilleuse de la jeunesse éternelle où règne Morgane la petite fée.
Koulskoude e tibabas un toulladig anezho ober un hir hir hir a gousk da c'hortoz deizioù gwelloc'h. Aenor a oa unan eus ar-re-se.
Cependant un certain nombre d'entre eux choisit de faire un long long long sommeil en attendant des jours meilleurs. Aenor était une de ceux-là.
Met pa hi dihunas e komprenas ne oa ket distroet an amzer varzhus, ha dreist-holl n'adkave mui hini ebet eus he c'hoarezed.
Mais quand elle se réveilla, elle comprit que les temps merveilleux n'étaient pas revenus, et surtout qu'elle ne retrouverait plus aucune de ses soeurs.
Ar c'hirri n'o doa mui ezhomm a gazeg evit ruilhel hag al laboused ne flapent ken o divaskell evit nijal.
Les voitures n'avaient plus besoin de chevaux pour rouler et les oiseaux ne battaient plus des ailes pour voler.
Hec'h unan-penn e oa eta o taliñ ouzh an dangerioù diniver. Start e oa bet he c'hammedoù kentañ en he buhez nevez. Evit diflipañ dirak ur c'hi gourdrouzus e soñjas a oa treiñ en ul labous ar gwellan tra d'ober.
Elle seule devait donc d'affronter les innombrables dangers. Ses premiers pas dans sa nouvelle vie furent difficiles. Pour s"échapper devant un chien menaçant elle pensa que de se changer en oiseau était la meilleure chose à faire.
Siwazh dezhi, oa bet gwelet gant Jacobinus, an diskouezer euzh tud, pa oa cheñch neuz.
Hélas pour elle, elle fut vue de Jacobinus, le présentateur d'horreur aux humains, pendant qu'elle changeait d'apparence.
Jacobinus a oa bepred o klask war he lerc'h, mennet start da gaouediñ anezhi evit ober ganti, bamusañ lodenn e abadennoù.
Jacobinus était toujours à la suivre, bien décidé à la mettre en cage pour faire avec elle la plus stupéfiante partie de ses représentations.
A drugarez d'un denig kozh hepken eo, e c'hellas tec'hout dioutañ.
"Armahel a vez graet ac'hanon" eme an den kozh.
"Ma fell dit e c'helli dont du-mañ ha chom eno keit ha ma kari" ouzhpennas Armahel.
C'est seulement grâce à un vieil homme qu'elle put s'enfuir de là.
"Armahel est mon nom" dit le vieillard.
"Si tu veux tu pourras venir chez-moi et y habiter tant que tu voudras" ajouta Armahel.
Ober a rae Armahel war dro ar voudig evel pa vije bet e verc'h. Deskiñ lenn a reas dezhi. Prestig, e c'hellfe klask hent Enez Aval hec'h-unan el levrioù.
Armahel s'occupait de la petite fée comme si c'était sa fille.
Il lui apprit à lire.
Bientôt, elle pourrait rechercher seule le chemin de l'île d'Aval dans les livres.
Un deiz, dre zegouezh, e kavas-hi an diskoulm a-benn ar fin. Hervez ar skrivagner, Marzhin eus e añv, e oa bet evit tizhout ar Bed All, kavout un nor ha mont di, nozvezh ar Samhain, hini kala-gouañv, etre an 31 a-viz Here hag ar c'hentañ a-viz Du.
Un jour, par hasard, elle trouva enfin la solution. Selon l'écrivain, Merlin de son nom, on devait pour atteindre l'Autre Monde , trouver une porte et s'y rendre, la nuit de Samhain, début Novembre, entre le 31 du mois d'Octobre et le premier du mois de Novembre.
An dorejoù-se , berzet ouzh Mab-Den a veze peurliesañ e fons ul lenn°,
hag ul lenn° a oa e-kichen ar gêr ma oa Aenor.
Tud a zo, a lavare e oa sordet ha den ne grede tostaat outi e-pad an noz.
Ces portes là, interdites à l'Homme, étaient généralement dans le fond d'un étang,
et un étang il y en avait un près de la maison où était Aenor.
Les gens disaient qu'il ensorcelait et personne ne s'approchait de lui pendant la nuit.
Aenor a guitaas an ti da vont etrezek al lenn, da deiz ar Samhain, met heuliet e oa bet gant Jacobinus war an hent, stourm a reas Aenor met Jacobinus a oa re greñv eviti.
Aenor quitta la maison pour aller vers l'étang, le jour de Samhain,
mais elle était suivie sur le chemin par Jacobinus, Aenor lutta mais Jacobinus était trop fort pour elle.
Eüruzamant e teuas Armahel, ur wec'h c'hoazh war he sikour. Aenor reas ul lamm betek ribl al lenn hag e splujas raktal e donig-donañ an dour.
Heureusement Armahel vint encore une fois à son secours. Aenor fit un saut jusqu'à la rive de l'étang et plongea aussitôt dans les profondeurs de l'eau.
Nec'het-tre e oa gant he mignon, hag hi zivizas da zont war he c'hiz evit skoazellañ Armahel da ziskrapañ diouzh krabanoù an diskouezer euzh tud.
Très inquiète pour son ami, elle décida de venir aider Armahel à sa façon pour le débarasser des griffes du montreur d'horreur.
Armahel : " Ac'hanta, plac'h yaouank, pe boudig, pa lavarin mat neketa ? ne oas ket o vont kuit hep ur c'henavo divezhañ "
Armahel : " Tiens donc, jeune fille, petite fée, si je dis bien n'est-ce pas ? tu n'es pas partie sans un dernier au revoir "
Aenor : " M'em boa ket c'hoant da lezel ac'hanout en doan " eme Aenor " Petra a deuin-me da vezañ bremañ ? " kendalc'has Aenor.
Aenor : " Je n'avais pas envie de te laisser en peine " dit Aenor " Qu'est-ce que je deviendrai maintenant ? " poursuivit Aenor.
Armahel : " Arabat bezañ chalet. Hentoù all a gas etrezek inizi ar c'hornog ! "
Armahel : " Il ne faut pas s'inquiéter. D'autres routes ménent aux îles de l'ouest ! "
Aenor : " N'anavezan ket anezho ... "
Aenor : " Je ne les connais pas ... "
Armahel : " Me a oar ! Bremañ pa ouzon da sekred, e c'hellan diskuliañ ma hini dit " eme Armahel.
Armahel : " Je sais! Maintenant que je connais ton secret, je peux te dévoiler le mien ", dit Armahel.
Met kement-mañ a zo an istor all.
Mais ceci est une autre histoire...